Sam pomysł kalendarza, obliczania i organizowania czasu narodził sie niezależnie w rożnych miejscach świata. Ludzie juz od dawna zauważali zmiany w przyrodzie, takie jak zmienne fazy księżyca czy przemiany natury w postaci pór roku i zaczęli wykorzystywać te zjawiska do zapisywania czasu. Na początku istniały dwie kategorie kalendarza, mianowicie kalendarz księżycowy i słoneczny. Te dwa fundamentalne systemy są ze sobą zgodne, gdyż miesiąc księżycowy liczy 29,5 dnia, a rok składa sie z 354 dni. Rok słoneczny natomiast trwa jak wiadomo 365 dni. Starożytni Babilończycy na przykład opracowali kalendarz księżycowy, w którym rok podzielony jest na 12 miesięcy księżycowych. Kalendarz księżycowy był używany głównie przez kapłanów, natomiast kalendarz słoneczny przez rolników.
Obecnie zdecydowana większość ludzi posługuje się kalendarzem gregoriańskim, który powstał w 1582 roku, a jego nazwa wywodzi się od Papieża Grzegorza XIII. W kalendarzu gregoriańskim jednostką systemową jest miesiąc księżycowy, jednak do niektórych miesięcy dodano kilka dni aby uzyskać pełen rok słoneczny. Liczba wszystkich dodanych do siebie dni w kalendarzu gregoriańskim wynosi 365. Cały rok słoneczny trwa jednak 365,2422 dnia co oznacza, że co 4 lata trzeba doliczać jeden dodatkowy dzień do najkrótszego miesiąca, wtedy występuje rok przestępny. Ponadto, jeśli występuje rok, który można podzielić przez 100 i 400, są to lata przestępne. Ostatnio takim rokiem był rok 2000.