Francuski kalendarz rewolucyjny, a konkretniej francuski kalendarz republikański, wprowadzono 5 października 1793 przez konwent republikański w rewolucyjnej Francji. Napoleon Bonaparte 9 września 1805 podpisał akt prawny przywracający kalendarz gregoriański 1 stycznia 1806. Do kalendarza republikańskiego powrócono jeszcze na krótko w 1871, po wprowadzeniu go przez Komunę Paryską (miesiące germinal i floréal roku LXXIX). Projekt kalendarza opracował Gilbert Romme, a nazwy miesięcy i dni wymyślił poeta Philippe Fabre d’Églantine.
Lata liczono od 22 września 1792, daty ustanowienia pierwszej republiki francuskiej. Co prawda, z początku co czwarty rok, podobnie jak w kalendarzu gregoriańskim, miał być rokiem przestępnym, jednak w praktyce starano się utrzymać początek roku w dniu równonocy jesiennej. Kalendarz zawierał 12 miesięcy po 30 dni plus 5 lub 6 w przypadku lat przestępnych, dodatkowych dni świątecznych, tak zwanych Dni Sankiulotów. Na miejsce świąt kościelnych wprowadzono święta narodowe, a dzień zdobycia Bastylii było najważniejszym świętem. Każdy dzień w roku został nazwany na cześć, roślin, narzędzi pracy, zwierząt, minerałów czy też zjawisk.